|
POWRÓT DO LISTY WĄTKÓW DYSKUSYJNYCH
 | | | | |
|
2014-09-30, 19:42
Podziękowanie dla biegacza
| Jako Pacemaker na 3:55 chciałem podziękować biegaczowi z nr startowym 6520 - DRĄŻKOWSKI DANIEL GDAŃSK za użyczenie czapeczki między 31 a 35km :-) Serdecznie Pozdrawiam /Michał Esteban Łojko |
| | | | | |
|
2014-09-30, 20:22
esencja
2014-09-30, 14:20 - thomas napisał/-a:
to też był mój drugi start w Warszawie i na pewno tu wrócę po życiówkę, był START, szybka trasa i była META a reszta to zbędny komfort. pozdrawiam |
| Mimo ze nie biegłem kolega ma 100 % racji w końcu to bieg ma znaczenie a nie otoczka . |
| | | | |
| | | | | |
|
2014-09-30, 21:54
2014-09-30, 20:22 - punto napisał/-a:
Mimo ze nie biegłem kolega ma 100 % racji w końcu to bieg ma znaczenie a nie otoczka . |
| | | | | |
|
2014-10-01, 07:28
Potwierdzam
2014-09-30, 21:54 - Ryszard N napisał/-a:
Nic dodać, nic ująć. |
Dołączam się.
Moje wrażenie są jak najbardziej pozytywne. Atrakcyjna, szybka trasa (wiele ciekawych miejsc), rewelacyjni kibice, wspaniali wolontariusze no i ta maratońska meta na Stadionie Narodowym - BEZCENNE. Nawet pogoda się dołożyła. Brawo! |
| | | | | |
|
2014-10-01, 08:44
2014-09-30, 20:22 - punto napisał/-a:
Mimo ze nie biegłem kolega ma 100 % racji w końcu to bieg ma znaczenie a nie otoczka . |
| Nie byłbym aż tak radykalny by do "niepotrzebnej otoczki" zaliczać pomiar czasu i płyny na trasie;) Ale co do zasady to pełna zgoda - posiłków czy też "posiłków" prawie nigdy nie ruszam, koszulek pełna szafa, a i tak biega się najczęściej w kupionych-ulubionych, itp., itd. |
| | | | | |
|
2014-10-01, 10:00
| dostaję sygnały od znajomych którym robiłem zdjęcia podczas maratonu warszawskiego że niektórych zawodników to że biegnę tyłem i robię jeszcze zdjęcia deprymowało za co z góry przepraszam i do zobaczenia na trasach biegowych,Marek z Akademii Biegania:) |
| | | | | |
|
2014-10-01, 11:37
2014-10-01, 10:00 - marekch11 napisał/-a:
dostaję sygnały od znajomych którym robiłem zdjęcia podczas maratonu warszawskiego że niektórych zawodników to że biegnę tyłem i robię jeszcze zdjęcia deprymowało za co z góry przepraszam i do zobaczenia na trasach biegowych,Marek z Akademii Biegania:) |
a ja dziękuję Ci bardzo za zdjęcia. To było super jak podbiegłeś do tyłu kawałek, aby złapać mnie na fotkach.
Zrobiłeś kawał dobrej roboty jako kibic-fotograf. Chapeu bas |
| | | | |
| | | | | |
|
2014-10-01, 12:30
Porażka
Ja poniosłem w niedziele największą porażkę w swojej karierze... ;-( Z powodu różnych problemów osobistych, braku motywacji i słabej w ostaniach miesiącach kondycji psychicznej i fizycznej, zszedłem na 23km z trasy Maratonu Warszawskiego.
Ciężko mi się podnieść. Ostro przepracowałem ostatnie 12 tygodni (870km w nogach), to bardzo boli ;-(może za mocno (5x na tydzień trening - nie czułem się dobrze).
Zdarzyło mi się to po raz pierwszy ;-(
To był mój trzeci start w biegu maratońskim.
Nastawiłem się i trenowałem na czas 3.40 - 3.45.
Na połówce miałem czas 1:53,48.
Niestety od początku nie biegło mi się dobrze.
Myśl o zejściu z trasy pojawiła się w okolicach 15km. Kiełkowała i kiełkowała...nagle na 23 km głowa powiedziała dość, choć fizycznie nie czułem się źle. Głowa powiedziała, że na dziś to koniec... ;-(. Dziś jak przeliczam wynik to miałem jeszcze szansę na 3h48. W tamtym momencie w głowie miałem myśli, że jestem już grubo powyżej czasu 3h50. Psychika spłatała mi figla...
Dziś mija 3 dni od tego przykrego zdarzenia.
Nie dociera to do mnie.
Tyle starań, tyle wyrzeczeń i jestem z niczym. To miał być jedyny w tym roku maraton. Niestety nie udało się. BOLI.
Na razie nie umiem się pozbierać. Nie mam siły na bieganie...
Wczoraj po paru głębszych, w głowie pojawiła się myśl, żeby jeszcze się podnieść i powalczyć 12.10.2014 r. w Poznaniu, ale dziś już ta myśl umarła. Zwyczajnie się nie czuję, gdyż nadal mam te same problemy, które miałem wcześniej ;-(.
Znalazłem się na zakręcie sportowym... |
| | | | | |
|
2014-10-01, 13:20
2014-10-01, 10:00 - marekch11 napisał/-a:
dostaję sygnały od znajomych którym robiłem zdjęcia podczas maratonu warszawskiego że niektórych zawodników to że biegnę tyłem i robię jeszcze zdjęcia deprymowało za co z góry przepraszam i do zobaczenia na trasach biegowych,Marek z Akademii Biegania:) |
| Można gdzieś Twoje zdjęcia zobaczyć, pamiętam, że chwilowo ktoś biegł koło mnie tyłem, nie pamiętam czy robił zdjęcia czy nie ale trochę z niego żartowaliśmy, że tak nie można, oszukuje itp ale wszystko było w formie żartu raczej nikt nie miał nic przeciwko. |
| | | | | |
|
2014-10-01, 15:32
relacja wideo z mety.
czy ktoś znalazł w necie film z mety 36 PZU Maratonu Warszawskiego?
Zdjęć też zbyt wiele z mety nie zbalazłem.
|
| | | | | |
|
2014-10-01, 15:38
2014-10-01, 12:30 - daniel1981 napisał/-a:
Ja poniosłem w niedziele największą porażkę w swojej karierze... ;-( Z powodu różnych problemów osobistych, braku motywacji i słabej w ostaniach miesiącach kondycji psychicznej i fizycznej, zszedłem na 23km z trasy Maratonu Warszawskiego.
Ciężko mi się podnieść. Ostro przepracowałem ostatnie 12 tygodni (870km w nogach), to bardzo boli ;-(może za mocno (5x na tydzień trening - nie czułem się dobrze).
Zdarzyło mi się to po raz pierwszy ;-(
To był mój trzeci start w biegu maratońskim.
Nastawiłem się i trenowałem na czas 3.40 - 3.45.
Na połówce miałem czas 1:53,48.
Niestety od początku nie biegło mi się dobrze.
Myśl o zejściu z trasy pojawiła się w okolicach 15km. Kiełkowała i kiełkowała...nagle na 23 km głowa powiedziała dość, choć fizycznie nie czułem się źle. Głowa powiedziała, że na dziś to koniec... ;-(. Dziś jak przeliczam wynik to miałem jeszcze szansę na 3h48. W tamtym momencie w głowie miałem myśli, że jestem już grubo powyżej czasu 3h50. Psychika spłatała mi figla...
Dziś mija 3 dni od tego przykrego zdarzenia.
Nie dociera to do mnie.
Tyle starań, tyle wyrzeczeń i jestem z niczym. To miał być jedyny w tym roku maraton. Niestety nie udało się. BOLI.
Na razie nie umiem się pozbierać. Nie mam siły na bieganie...
Wczoraj po paru głębszych, w głowie pojawiła się myśl, żeby jeszcze się podnieść i powalczyć 12.10.2014 r. w Poznaniu, ale dziś już ta myśl umarła. Zwyczajnie się nie czuję, gdyż nadal mam te same problemy, które miałem wcześniej ;-(.
Znalazłem się na zakręcie sportowym... |
Miałem bardzo podobnie jak Ty kolego.
Plan miałem na bieg w tempie 5:35 - 5:39 ale oczywiście NIE!!!! przecież ja muszę zaszaleć. Niestety gorąca gowa mnie zgubiła. Biegłem w tempie 5:15 - 5:20 do 25 km. i nagle ...... dramat! tętno prawie max, brak wydolności i zaczyna się 17 kilometrowa męka. Ale nie poddałem się, waczyłem z samym sobą do samej mety!
Nie udało mi się złamć 4h ale i tak rekord życiowy poprawiony o ponad 8 minut.
Skoro odpóściłeś bieg w Warszawie to szybciej się zregenerujesz i radze Ci zawalcz i zapomnij o tym nieszczęściu.
ja jedę do Poznania znowu walczyć i polecam Ci zrobic to samo!
Zwycięstwo bedzie zdecydowanie lepiej smakowało! |
| | | | | |
|
2014-10-01, 16:59
RADOŚĆ !!!
Jak tu się nie cieszyć, maraton zaliczony z nową życiówką
(czas poprawiony o 12 min), gratulacje dla kolegi - trenera TOMASZA O., który również poprawił czas aż, o 15 min. REWELACJA!
Po takim starcie, aż chce się dalej biegać i biegać......
Wszystko zagrało jak należy, do Warszawy warto przyjechać, bo było pięknie, do zobaczenia. |
| | | | |
| | | | | |
|
2014-10-01, 18:10
2014-10-01, 12:30 - daniel1981 napisał/-a:
Ja poniosłem w niedziele największą porażkę w swojej karierze... ;-( Z powodu różnych problemów osobistych, braku motywacji i słabej w ostaniach miesiącach kondycji psychicznej i fizycznej, zszedłem na 23km z trasy Maratonu Warszawskiego.
Ciężko mi się podnieść. Ostro przepracowałem ostatnie 12 tygodni (870km w nogach), to bardzo boli ;-(może za mocno (5x na tydzień trening - nie czułem się dobrze).
Zdarzyło mi się to po raz pierwszy ;-(
To był mój trzeci start w biegu maratońskim.
Nastawiłem się i trenowałem na czas 3.40 - 3.45.
Na połówce miałem czas 1:53,48.
Niestety od początku nie biegło mi się dobrze.
Myśl o zejściu z trasy pojawiła się w okolicach 15km. Kiełkowała i kiełkowała...nagle na 23 km głowa powiedziała dość, choć fizycznie nie czułem się źle. Głowa powiedziała, że na dziś to koniec... ;-(. Dziś jak przeliczam wynik to miałem jeszcze szansę na 3h48. W tamtym momencie w głowie miałem myśli, że jestem już grubo powyżej czasu 3h50. Psychika spłatała mi figla...
Dziś mija 3 dni od tego przykrego zdarzenia.
Nie dociera to do mnie.
Tyle starań, tyle wyrzeczeń i jestem z niczym. To miał być jedyny w tym roku maraton. Niestety nie udało się. BOLI.
Na razie nie umiem się pozbierać. Nie mam siły na bieganie...
Wczoraj po paru głębszych, w głowie pojawiła się myśl, żeby jeszcze się podnieść i powalczyć 12.10.2014 r. w Poznaniu, ale dziś już ta myśl umarła. Zwyczajnie się nie czuję, gdyż nadal mam te same problemy, które miałem wcześniej ;-(.
Znalazłem się na zakręcie sportowym... |
Tak w ramach refleksji to sobie poczytaj:
http://www.maratonypolskie.pl/mp_index.php?dzial=8&action=2&code=2731 |
| | | | | |
|
2014-10-01, 19:07
Było fajnie!
| LINK: http://moj-pierwszy-maraton.blog.pl/ | Jak dla mnie, było magicznie. Głównie pewnie dlatego, że był to mój debiut :) Zapraszam do mojego bloga z opisem subiektywnych wrażeń debiutanta :)
http://www.eurocalendar.info/index.php?dzial=2&action=44&code=41288 |
| | | | | |
|
2014-10-01, 19:10
| a na którym to było maratonie, że maratończyk siedział na krawężniku i dzwonił do żony płacząc, że nie zrobi życiówki i dalej nie biegnie? |
| | | | | |
|
2014-10-01, 20:47
E, tam porażka,...
2014-10-01, 12:30 - daniel1981 napisał/-a:
Ja poniosłem w niedziele największą porażkę w swojej karierze... ;-( Z powodu różnych problemów osobistych, braku motywacji i słabej w ostaniach miesiącach kondycji psychicznej i fizycznej, zszedłem na 23km z trasy Maratonu Warszawskiego.
Ciężko mi się podnieść. Ostro przepracowałem ostatnie 12 tygodni (870km w nogach), to bardzo boli ;-(może za mocno (5x na tydzień trening - nie czułem się dobrze).
Zdarzyło mi się to po raz pierwszy ;-(
To był mój trzeci start w biegu maratońskim.
Nastawiłem się i trenowałem na czas 3.40 - 3.45.
Na połówce miałem czas 1:53,48.
Niestety od początku nie biegło mi się dobrze.
Myśl o zejściu z trasy pojawiła się w okolicach 15km. Kiełkowała i kiełkowała...nagle na 23 km głowa powiedziała dość, choć fizycznie nie czułem się źle. Głowa powiedziała, że na dziś to koniec... ;-(. Dziś jak przeliczam wynik to miałem jeszcze szansę na 3h48. W tamtym momencie w głowie miałem myśli, że jestem już grubo powyżej czasu 3h50. Psychika spłatała mi figla...
Dziś mija 3 dni od tego przykrego zdarzenia.
Nie dociera to do mnie.
Tyle starań, tyle wyrzeczeń i jestem z niczym. To miał być jedyny w tym roku maraton. Niestety nie udało się. BOLI.
Na razie nie umiem się pozbierać. Nie mam siły na bieganie...
Wczoraj po paru głębszych, w głowie pojawiła się myśl, żeby jeszcze się podnieść i powalczyć 12.10.2014 r. w Poznaniu, ale dziś już ta myśl umarła. Zwyczajnie się nie czuję, gdyż nadal mam te same problemy, które miałem wcześniej ;-(.
Znalazłem się na zakręcie sportowym... |
Danielu, jak porażka, jaka porażka,... Po prostu nie wyszedł Ci ten maraton. Byłeś źle zmotywowany, brakowało Ci koncentracji przedstartowej. Przypadku sportowców zawodowych którzy mają problem ze wytrzymanie stresu przedstartowego jest masa. To nie tak od parady jest dziedzina nauki która nazywa się Psychologia sportu. Pewnie Cię to nie pocieszy ale ja też przegrałem ten maraton. Pobiegłem w czasie 4:04, co jest moim najgorszym czasem w karierze biegacza-amatora. Miałem kontuzję, problemy zdrowotne przed maratonem i liczyłem się z tym, że startując proszę się o guza. I nabiłem go sobie. Po 10 km wiedziałem, że będą kłopoty, po 30-tym kilometrze "niosłem" nogę. Gdybym wiedział gdzie jestem być może bym zszedł. Jakoś dobrnąłem do celu. Z tym, że ja już kombinuje jak tą porażkę w przyszłości przekuć na sukces. "Kilka głębszych", po za chwilowym rozluźnieniem niczego nie załatwią. Spinaj tyłek, wyznacz sobie cel i odpowiednio się zmotywuj. Jeżeli nie jesteś w stanie tego zrobić dla siebie, zrób to dla innej osoby. Dedykuj swój wysiłek komuś innemu.
Wstań z krzesła i napisz pisakiem na kartce,.."przebiegnę maraton", pokarzą ją bliskim i przypnij pineską do drzwi. To zobowiązuje. Jesteś młodym człowiekiem, nie możesz się wewnętrznie mazać.
Ruszaj do boju! |
| | | | | |
|
2014-10-02, 09:08
2014-10-01, 12:30 - daniel1981 napisał/-a:
Ja poniosłem w niedziele największą porażkę w swojej karierze... ;-( Z powodu różnych problemów osobistych, braku motywacji i słabej w ostaniach miesiącach kondycji psychicznej i fizycznej, zszedłem na 23km z trasy Maratonu Warszawskiego.
Ciężko mi się podnieść. Ostro przepracowałem ostatnie 12 tygodni (870km w nogach), to bardzo boli ;-(może za mocno (5x na tydzień trening - nie czułem się dobrze).
Zdarzyło mi się to po raz pierwszy ;-(
To był mój trzeci start w biegu maratońskim.
Nastawiłem się i trenowałem na czas 3.40 - 3.45.
Na połówce miałem czas 1:53,48.
Niestety od początku nie biegło mi się dobrze.
Myśl o zejściu z trasy pojawiła się w okolicach 15km. Kiełkowała i kiełkowała...nagle na 23 km głowa powiedziała dość, choć fizycznie nie czułem się źle. Głowa powiedziała, że na dziś to koniec... ;-(. Dziś jak przeliczam wynik to miałem jeszcze szansę na 3h48. W tamtym momencie w głowie miałem myśli, że jestem już grubo powyżej czasu 3h50. Psychika spłatała mi figla...
Dziś mija 3 dni od tego przykrego zdarzenia.
Nie dociera to do mnie.
Tyle starań, tyle wyrzeczeń i jestem z niczym. To miał być jedyny w tym roku maraton. Niestety nie udało się. BOLI.
Na razie nie umiem się pozbierać. Nie mam siły na bieganie...
Wczoraj po paru głębszych, w głowie pojawiła się myśl, żeby jeszcze się podnieść i powalczyć 12.10.2014 r. w Poznaniu, ale dziś już ta myśl umarła. Zwyczajnie się nie czuję, gdyż nadal mam te same problemy, które miałem wcześniej ;-(.
Znalazłem się na zakręcie sportowym... |
pamiętaj, liczy się jakość treningów, nie tylko ilość wybieganych kilometrów. 5 treningów w tygodniu jest do przyjęcia - przeanalizuj, jakie treningi robiłeś, które przeważały (długie wybiegania, interwały - proporcje), czy po mocnym treningu luzowałeś, czy też jeszcze dokładałeś na następnym.
Jeżeli nie chcesz w przyszłości przechodzić tego co na MW, to usiądź i przeanalizuj tego przyczyny - z każdego biegu trzeba wyciągać wnioski, bo to one mogą stanowić o sukcesach w przyszłości.
Być zwyciężonym i nie ulec to zwycięstwo, zwyciężyć i spocząć na laurach to porażka - rozumiesz? No to do roboty! |
| | | | |
| | | | | |
|
2014-10-02, 09:44
2014-10-02, 09:08 - noname99 napisał/-a:
pamiętaj, liczy się jakość treningów, nie tylko ilość wybieganych kilometrów. 5 treningów w tygodniu jest do przyjęcia - przeanalizuj, jakie treningi robiłeś, które przeważały (długie wybiegania, interwały - proporcje), czy po mocnym treningu luzowałeś, czy też jeszcze dokładałeś na następnym.
Jeżeli nie chcesz w przyszłości przechodzić tego co na MW, to usiądź i przeanalizuj tego przyczyny - z każdego biegu trzeba wyciągać wnioski, bo to one mogą stanowić o sukcesach w przyszłości.
Być zwyciężonym i nie ulec to zwycięstwo, zwyciężyć i spocząć na laurach to porażka - rozumiesz? No to do roboty! |
ale u niego ewidentnie nie była to kwestia treningów
nie ten czas co chciał i zszedł, chociaż spokojnie mógł biec dalej
na trasie, gdzieś tak na 18-19km mijałam parę
chłopak przekonywał dziewczynę:
- ale nie możesz tylko iść, pobiegnij chociaż do 25km, później trochę pomaszerujemy!
zaczynam się zastanawiać, po co niektórzy startują w biegach, na których im nie zależy
bo jeśli zależy, to przecież walczysz do końca, a nie schodzisz w zasadzie bez powodu?
sory, ale ja tego nie ogarniam, ani takiego nastawienia, ani takiego odpuszczania |
| | | | | |
|
2014-10-02, 09:46
2014-10-02, 09:08 - noname99 napisał/-a:
pamiętaj, liczy się jakość treningów, nie tylko ilość wybieganych kilometrów. 5 treningów w tygodniu jest do przyjęcia - przeanalizuj, jakie treningi robiłeś, które przeważały (długie wybiegania, interwały - proporcje), czy po mocnym treningu luzowałeś, czy też jeszcze dokładałeś na następnym.
Jeżeli nie chcesz w przyszłości przechodzić tego co na MW, to usiądź i przeanalizuj tego przyczyny - z każdego biegu trzeba wyciągać wnioski, bo to one mogą stanowić o sukcesach w przyszłości.
Być zwyciężonym i nie ulec to zwycięstwo, zwyciężyć i spocząć na laurach to porażka - rozumiesz? No to do roboty! |
oj dobrze napisane Tomek.
Jakość jest ważna, i często ignorowana na rzecz ilości km.
Ja teraz na MW zrobiłem życiówkę lepszą o 2 minuty, zaczynając bieg od czasu 3.50-55 a kończąc na 3.36, ostatnie 12km po 4.41. A długich wybiegań nie miałem żadnych przez 4 miesiące, zamiast tego treningi w górach, w tym długie. Choć wydaje mi się, że tych długich w gó©ach miałem mniej niż przeciętny plan treningowy na 3.30-4.00
Zatem, pomijając inne czynniki (indywidualne) to da się biegać jakościowo i warto.
"eżeli nie chcesz w przyszłości przechodzić tego co na MW, to usiądź i przeanalizuj tego przyczyny - z każdego biegu trzeba wyciągać wnioski, bo to one mogą stanowić o sukcesach w przyszłości." dokładnie tak.
Dodam od siebie, iż warto po prostu zadbać o odpoczynek między treningami i nie szaleć na każdym na maxa. |
| | | | | |
|
2014-10-02, 10:39
Koledzy, zwróćcie uwagę na to, że naszemu koledze nie zabrakło sił, nie wyczerpał mu się glikogen. Kolega siadł psychicznie. Oczywiście, jest pewna zależność pomiędzy stopniem wytrenowania a odpornością na stres. Świadomość mocy fizycznej daj stabilność emocjonalną. Ale ta zależność nie ma charakteru liniowego. Kilka lat temu, mój znajomy przyjechał na maraton Warszawski, odebrał pakiet w sobotę a w niedzielę rano się spakował i pojechał do domu.
Nauka podaje, że człowiek jest fizycznie w stanie pokonać kilka maratonów pod rząd. Problem jednak tkwi w głowie. Tymczasem, znakomita większość biegaczy ochoczo mówi, że kontuzja, że zabrakło mi sił, że błędy treningowe ale zupełnie wąska grupa ( i kolega jest tu przykładem ) jest w stanie powiedzieć, że wysiadła mi głowa, psychicznie tego nie potrafiłem unieść. Bo to w rozumieniu wielu ludzi jest takie mało męskie. Ochoczo sprzedajemy się jako herosi, nawet lekko kulejący, trudniej jako osoby które nie ogarniają stresu, własnych emocji. Są różne metody mobilizowania się do wysiłku. Jedni robią to dla siebie i ta motywacja im wystarcza, inni potrzebują zrobić dla kogoś, w imię jakiejś idei. Kiedyś zapytałem znakomitego maratończyka, Antka Cichończuka ( w wieku 60-ciu lat 2:41:00 w Berlinie ), co robi gdy dopada go na trasie kryzys. Odpowiedział mi z powagą,...to bardzo proste, zaczynam się modlić. Przytaczam jego wizerunek ponieważ był i jest przykładem człowieka który w obliczu konfrontacji sportowej nie cofa się, świadomość konfrontacji mobilizuje go do walki. Tak więc każdy sposób jest dobry który prowadzi do celu. Nie ma biegacza który nie odczuwa stresu przedstartowego. U jednych jest lekki stan podniecenia u innych stan przerażenia i paniki.
|
|
|
|
| |
